Onderweg naar onze geïmproviseerde zolderstudio kwam ik altijd op precies dezelfde plek precies dezelfde man tegen. Een grote man met een hoed en een aktetas. Het was altijd zo stipt op dezelfde plek, dat ik een nauw verwantschap voelde, alsof hij ook elke dag naar het WK keek en tot het laatste fluitsignaal had gewacht om naar huis te gaan. Maar toen het een paar keer verlengen werd zag ik hem niet meer. Dus waarschijnlijk was het gewoon het einde van zijn werkdag, precies daar waar die van mij soms pas net begon. Ik reed langs het stadhuis waar op het … Lees meer