Dertigste sterfdag van Willy Vandersteen

Ik was in de zomer twaalf geworden, zat net een paar weken op de middelbare school en had in de vakantie bij mijn opa en oma gelogeerd. De wereld was eind augustus 1990 nog redelijk ongecompliceerd en er lagen spannende tijden voor me in het verschiet. De lokroep van strips is nog groot en ik ben als brugklasser nog enorm bleu en niet erg wakker voor de harde werkelijkheid van dagelijks in de studieboeken zitten.

Toen ik op dinsdag 28 augustus uit school thuiskwam, mijn fiets in de schuur achter mijn vaders bakkerij neerzette en naar de ruimte achter de winkel liep, kreeg ik meteen van mijn moeder te horen dat Willy Vandersteen was overleden. Een donderslag bij heldere hemel.

Betekende dit dan ook dat de strip ophield te bestaan? Moest ik overstappen op Asterix vanaf nu? Of erger nog... Paling & Co?

Twee weken later overleed mijn opa. Een markante verteller, altijd in driedelig kostuum gekleed, de haren keurig in model gehouden met brylcreem. Een jaar ouder dan Vandersteen, maar achteraf gezien een man met dezelfde charme en creativiteit. De twee mannen zijn voor mij dan ook onlosmakelijk met elkaar verbonden, al was het maar omdat zij beiden mijn leven kleur gaven.

Op de website van De Perfecte Podcast blik ik terug op de carrière van Vandersteen en diens laatste jaren als tekenaar, verteller en vriend.