Lille - Lyon, in het oude normaal

Vanavond kijken we naar Lille - Lyon. In aanloop naar de wedstrijd neemt Yordi je nog even mee terug naar het oude normaal. Dezelfde wedstrijd, in een heel andere wereld.

Het is oktober 2010. Op dat moment kan je een aantal voorspellingen doen en eenieder zal je voor gek verklaren, ondanks dat het de zo onvoorspelbare Franse competitie Ligue 1 betreft. Stade Rennes gaat aan kop, geleid door de ervaren Stéphane Dalmat die in de 20-jarige Yann M’Vila een zeer talentvolle compaan heeft gevonden op het middenveld. Ze komen die avond niet langs het stugge Lens ondanks een paar goede pogingen van de jonge buitenspeler Yacine Brahimi. Op de bank bij Lens zit Raphaël Varane te verpieteren.

Stade Rennes weet de koppositie nog drie speeldagen vast te houden. Er zijn concurrenten genoeg. Bij Paris Saint-Germain bestaat de voorhoede uit Mevlüt Erdinç en Guillaume Hoarau, en ze hebben zich die zomer versterkt voor maar liefst negen miljoen euro. Het zou het laatste jaar zijn dat ze voor een transactie naar hun banksaldo  moeten kijken, in de daaropvolgende tien jaar geven ze bijna anderhalf miljard uit, om het zekere voor het onzekere te nemen in de titelstrijd. AS Monaco had een stroeve start dat jaar, maar degradatie zien ze dan nog niet aankomen in het prinsdom. En de regerend kampioen dan? Lyon heeft in het vorige decennium bewezen dat met de juiste aanpak een titel toch te prolongeren valt. Marseille trekt de knip, maar gokt verkeerd. André-Pierre Gignac en Loïc Remy kunnen niet nabootsen wat de vertrokken Mamadou Niang en de weer een jaartje ouder geworden Brandão het jaar ervoor deden. 

Maar de nieuwe kampioen speelt deze avond in het Stade de Gerland. Tot spijt van de 35.000 thuissupporters is het niet hun Lyon, maar de tegenstander, LOSC Lille. Les Dogues vallen al enkele jaren de top aan met wisselend succes. Onder de Bosnische trainer Vahid Halilhodzic, legendarisch geworden vanwege al zijn WK-deelnames later, deden ze een eerste poging. In het eerste jaar terug op het hoogste niveau in 2001 kwamen ze tot een derde plaats. Na Halilhodzic volgt het tijdperk Puel. De Franse oefenmeester, toch wel befaamd om zijn saaie aanpak, beleeft heel wisselende seizoenen. Hij wordt tweede in 2005, maar daarna gaat het telkens minder. Wie kan de ploeg dat laatste zetje in de rug geven? Het blijkt de huidige trainer van Lyon, Rudi Garcia.

Garcia bouwt langzaam aan de perfecte ploeg. Lille heeft in die jaren wat weg van een satellietclub van uitgerekend Lyon. Na een goed seizoen kan je een belletje verwachten uit Stade de Gerland. Kleine greep uit de aan Lyon verloren spelers; Éric Abidal, Abdul Kader Keita, Mathieu Bodmer, Jean Il Makoun en Michel Bastos. Dit is voor elke club lastig op vangen, maar Garcia en de clubleiding zijn behoorlijk creatief. Pierre-Emerick Aubameyang, die bij Milan op een zijspoor is beland, wordt gehuurd. Gervinho pikken ze voor een klein bedrag op bij Le Mans en de laatste troef in de samenstelling blijkt zelfs gratis op te pikken bij Stade Rennes, Moussa Sow. 

Die perfecte ploeg is nog niet gereed als het Lyon treft die avond. Mede door de Argentijnse spits Lisandro López die nooit een off-day heeft tegen Lille. Claude Puel (dan alweer trainer van Lyon) lacht in zijn vuist als hij eenvoudig wint van zijn voormalige ploeg. Uiteindelijk zal Garcia het laatst lachen. Nooit te vroeg pieken, zal ook vanavond in de hoofden zitten bij de beide ploegen die al jaren wachten op een nieuwe titel, daarom is het voor nu maar goed dat PSG, op doelsaldo, nog aan kop gaat.

Lyon XI: Lloris - Réveillère, Cris, Diakhaté, Cissokho - Källstrom, Toulalan, Gourcuff - Bastos, López, Pied.

Lille XI: Landreau - Debuchy, Rozehnal, Rami, Conceicao - Chedjou, Cabaye, Mavuba - Gervinho, Sow, Frau.

3’ 1-0 Lisandro Lopez.

41’ 2-0 Yoann Gourcuff.

52’ 2-1 Moussa Sow.

56’ 3-1 Lisandro Lopez (p).