💛 Dikke update (met groetjes van Irene Moors?)

Het lijkt een beetje stil, maar er gebeurd héél veel achter de schermen. Toch ook is longcovid nog altijd een grillig weerbarstig mormel. Dus hier een update. En een reality check.

Een écht vast ritme beloven kan ik door longcovid gewoon niet. Toen ik dit format een half jaar geleden bedacht als behapbare vervanger van GEEL ik dacht daadwerkelijk dat dit een maandelijkse podcast kon zijn. Misschien ooit. Maar de komende tijd lukt me dat niet.

Ook omdat ik werk aan KAPOTGEEL, een absurdistische audiodocumentaire voor de VPRO over longcovid. Dat is supervet, en retespannend. De mikdatum voor publicatie is 25 oktober. Met jullie goedvinden focus ik me even daarop.

Daar wil ik eerlijk en open over zijn. Wél wil ik daarna gewoon door blijven gaan met van die dingen. Het is ontzettend leuk, het geeft energie. En het is een geweldige manier om in eigen tempo in contact blijven met de wereld, en met jou de luisteraar. 💛

Er ligt al materiaal klaar voor 2 afleveringen;
🔺 PAKJES & ZAKJES. Koken mensen daar nog mee? Wie zijn dat?
De opnames zijn klaar. Ik spreek met een voedselhistoricus, kookboekenschijver, een millennial met kookvrees, een psycholoog gespecialiseert in schaamte, en 2 verstokte vrijgezellen. Nu de boel nog editten. En wellicht nog eens proberen Knorr en Honig te pakken krijgen.
🔺 SLIJM. Waarom gooien tv-programma’s dat zo vaak over kinderkoppies?
Hier heb ik zó veel vragen bij. Die stel ik aan Judith de Bruijn van de Droomshow en (natuurlijk) Irene Moors van Telekids. Ik probeer nog Ron Brandsteder te pakken te krijgen en vraag me af of ik nog een bioloog, psycholoog en horrorspecialist moet bevragen.

Je merkt het al: het is zó ontzettend leuk. Er zijn gewoon tevéel heerlijke konijnenholen om in te duiken. En het liefst ook nog leuk gemonteerd met fijne muziekjes, stomme kutgrapjes en heerlijk smerig smotsige smurriegeluiden. Dus ik ga een keuze maken.

Het kan 2 kanten op:

🔵 Óf ik probeer me te beperken. Duik niet al teveel konijnengaten in, en probeer er niet telkens een kunstwerkje van te maken. Zo zou van die dingen enigszins consistent kunnen verschijnen. En misschien interessant voor sponsors enzo.
🟡 Óf ik duik inderdaad in allerlei konijnengaten. En jaag alle fascinaties na. Van die dingen wordt dan net zo’n heerlijk caleidoscopisch – en net zo onregelmatig verschijnend – feestmonster als GEEL.

Ik heb geloof ik een voorkeur. Wat vind jij?

💛 Dikke love van de langzaamste potkastmaker van Nederland.
En van Irene Moors.