Brandende ambitie om te willen winnen noodzakelijk voor Tom Dumoulin
Twee jaar geleden zou Tom Dumoulin voor de buitenwereld tot de absolute favorieten behoren voor de WK titel op de weg zondag.
Twee jaar geleden dacht Dumoulin dat zelf ook.
Morgen is hij niet meer dan een outsider. Het verschil tussen toen en nu is niet de fitheid van Dumoulin. Het is een mentale kwestie.
Wielrennen is een sport waarin geloof in jezelf belangrijk is maar twijfel weg kunnen stoppen essentieel. Er rijden pakweg tweehonderd concurrenten mee en dus verliezen er 199 dezelfde koers. Dat maakt wielrennen mentaal zwaar.
Wie niet de benen heeft ziet af, maar kan soms, juist door dat lijden, in de koers nog verbeteren. Als een renner niet gelooft in zijn eigen benen kan hij niet door die grens heen. Het helpt wel om renners om je heen te zien die afzien. Dat kan dan de mentale steun geven om te ontdekken dat het gevoel aan de start – slappe benen- zelfbedrog was of in de koers is veranderd. Maar als de blinde tunnelvisie die nodig is om te winnen ontbreekt is er een onoplosbaar probleem.
Voor een kopman.
Dumoulin is geen veelwinnaar. Die zijn er überhaupt niet in het wielrennen. Zelfs Wout van Aert wint dit seizoen van de koersen die hij rijdt er meer niet dan wel. Dumoulin wint altijd nog veel minder.
Voor een kopman als Dumoulin is het hebben van een alles verschroeiende ambitie om te winnen essentieel. Zonder dat blinde verlangen zal elke koers een bevestiging zijn dat anderen beter zijn.
De voor Dumoulin koersloze periode was fysiek goed voor hem. Die heeft hem de kans gegeven lichamelijk te herstellen tot Worldtour niveau. Mentaal was het een periode waarin hij te veel heeft moeten relativeren. En relativeren is dodelijk voor blinde ambitie. Voor de honger naar winst. Daar zit het groeiproces dat Dumoulin alleen in koers kan ervaren.
De afgelopen Tour heeft fysiek bijgedragen aan Dumoulins proces om terug renner te worden. Hij twijfelde over zijn eigen vorm maar kon daar doorheen fietsen en in koers anderen weer pijn doen. Dat spelletje heeft hij nodig als motivatie. Heel hard nodig.
Met de weersverwachting – Engels weer- en het klassieker-waardige parcours wordt het zondag een zware race. Dumoulin is daarin voor de buitenwacht ‘slechts’ een outsider. Maar door slim te koersen, zijn karretje bij Van Aert aan te haken en de koers goed te lezen kan hij groeien in de wedstrijd.
Een wereldtitel voor Dumoulin zou dus voor iedereen een verassing moeten zijn. Maar niet voor Dumoulin. Wat grote favoriet Van Aert en Kwiatkovski niet hebben kan juist een voordeel voor Dumoulin zijn; Die heeft zondag de vrijheid om met de koers te spelen. Zoals hij dat in de Giro van 2017 op Oropa deed.
Dat is precies wat hij nodig heeft.